Ο σκύλος μου

Ήτανε Απόκριες του 2013 όταν στο σπίτι μας, μας έφερε ο μπαμπάς μου ένα μικρό σκυλάκι. Ήταν πολύ μικρό και εμείς το παίρναμε στα χέρια μας και το παίζαμε, το χαϊδεύαμε, το ταΐζαμε, μέχρι να μεγαλώσει και να γίνει ένα τεράστιο σκυλί, το οποίο ονομάσαμε Μπόμπο.

Από μικρός ως και σήμερα είναι πολύ παιχνιδιάρης και ό,τι βρει το δαγκώνει και το πετάει ψηλά με το στόμα του. Τρέχει γύρω γύρω από το σπίτι, στον κήπο και πηδάει επάνω μας.

Ό,τι του δίνουμε το τρώει με τη μία και αν δει γάτα κοντά του τρελαίνεται. Θέλει να την πιάσει γιατί νομίζει ότι τρώει το δικό του φαγητό και αν κάνω εγώ ψι ψι στη γατούλα αυτός αμέσως γαυγίζει.

Με τις αδελφές μου παίζουμε πολλές ώρες μαζί του και είναι παρά πολύ καλός φύλακας, γιατί όποιος πλησιάσει σπίτι μας αμέσως γαυγίζει.

Ο μπαμπάς μου του έχει κάνει τα εμβόλιά του και μπορούμε να τον ακουμπάμε και να παίζουμε μαζί του… Μάλιστα είπα στον μπαμπά να του κόψουμε τούρτα στα γενέθλιά του και ο μπαμπάς μου του έδωσε αντί τούρτας περισσότερα κόκαλα.

Τον αγαπάμε όλοι τον Μπόμπο και είναι πολύ καλός μας φίλος και φύλακας μαζί.

Γιάννης